Letopis škole


Sećamo se i čuvamo od zaborava,
za buduća vremena iz prošlih vremena!

Letopis je način zapisivanja (istorijski žanr) koji predstavlja vremenski (više ili manje) detaljan zapis istorijskih događanja.
Zapis događaja svake godine u letopisima počinje rečima: „Leta…" ili „U leto..." (to jest „Godine… (te i te)"), odakle i potiče naziv - letopis, a veština pisanja letopisa se naziva Letopisanje.
Analogije reči letopis (sinonimi) bile bi: hronika, godišnjak ili anali.

 

Letopis škole
uređuje i rukopiše:
Ibolja Vukobratović


1987. godina

Poseta „Neznanom junaku"

Jedno sećanje na neka vremena. Ako ne grešimo, na slici su (odozgo prema dole): Zoran Skenderović, Miroslav Živković, Dragoslav Kolar, Danijela Mihaljević, Tatjana Stantić, Marsel Čota, Velibor Mačković, Goran Vizin, Boris Stipić, Aleksandra Babić, Zdravko Šlezak, Kristijan Šarčević, Marina Moravčić, Milijana Marković, Nataša Romak, Biljana Ištvančić, Višnja Petrina, Miroslava Vuković, Sonja Muranji, Ana Ivković, Nenad Bedić, Dragan Nimčević i Stevan Kinčeš i učiteljica Ružica Marijanušić.

Tekst i fotografija: Miroslav Živković


1953. godina

Mnogobrojne sekcije i slobodne aktivnosti

I pored toga što je škola veoma slabo opremljena, postoje mnogobrojne sekcije i slobodne aktivnosti kao što su: folklorna, tamburaška, likovna, odbojkaška, slamarska, a vremenom se njihov broj povećava sa: geografskom, biološkom i hemijskom sekcijom, mladi fizičari, foto-sekcija. Naši učenici postižu zavidne rezultate na mnogim takmičenjima.


1952. godina

Dobijamo naziv „Matija Gubec"

Po novom Zakonu o školstvu u FNRJ, uvodi se obavezno osmogodišnje školovanje i otvara se osmogodišnja škola pod nazivom OŠ „Matija Gubec” u Donjem Tavankutu, a prvi upravitelj je bio Stipan Šabić. Škola se vremenom doziđuje sa još četiri učionice i zbornicom, a sama zgrada je u obliku ćiriličnog slova P (Π). Nastava se odvija u dve smene. Naredni upravitelj je bio učitelj Stipan Ivić. Organizovan je dobrotvorni rad nastavnog kolektiva, kada je i izgrađeno rukometno i košarkaško igralište, koje postoji i danas.


1907. godina

Nove četvorogodišnje škole

Od ove godine pa na dalje, otvorene su škole u: Zlatnom kraju, Vuković kraju, Crnkovom kraju, Starom Ljutovu i Novom Ljutovu, Skenderevu i na Bajskom putu. Škole su bile istog tipa kao i na Čikeriji - četvorogodišnje.


1866. godina

Škola na Čikeriji

Zbog većeg broja učenika otvara se, u skolpu škole u Donjem tavankutu, još jedna škola -.na Čikeriji To je bila privatna zgrada, a kiriju je plaćao grad Subotica.


1847. godina

Početak školstva

Narodna opština u Subotici odredila da se u Tavankutu, kao bolje nastanjenoj „pustari”, otvori osnovna škola. U Vermešovom kraju adaptirana je, za te potrebe, jedna stara štala. Ova škola je bila poznata pod imenom Sveta Ana i nije bila stalna, već su učitelji povremeno dolazili iz Subotice. Školu je pohađalo oko 100 učenika.